Jednym z najczęściej pojawiających się dylematów podczas budowy tarasu jest dobór materiału na jego nawierzchnię. Nawet nowoczesne zadaszenie tarasu nie jest w stanie w pełni ochronić jego podłogi przed niekorzystnym wpływem czynników atmosferycznych, dlatego musimy zatroszczyć się o to, by wybierane przez nas tworzywo było mrozoodporne, nienasiąkliwe i wytrzymałe na ścieranie, a jednocześnie antypoślizgowe. Wielość dostępnych na rynku materiałów nie ułatwia podjęcia decyzji czym wyłożyć taras, dlatego warto zapoznać się z właściwościami każdego z nich i wybrać ten, którego cechy będą najbardziej odpowiadać naszej wizji przydomowej przestrzeni wypoczynkowej!
Niezależnie od tego, czy marzy Ci się taras z zadaszeniem z poliwęglanu, szklana weranda czy oranżeria, w każdej z tych form domowego azylu sprawdzą się tradycyjne płytki. Warunkiem jest tylko dobranie materiału o odpowiednich parametrach. Najważniejsze, by wybierane kafelki były jak najmniej porowate i cechowały się odpornością na ujemne temperatury. Nawierzchnia o dużej porowatości wchłania bowiem wodę, która po zamarznięciu zwiększa swoją objętość nawet o 10 procent i w efekcie rozsadza strukturę płytek. Najlepiej zatem postawić na kafle, które łączą niski stopień nasiąkliwości (takie, które wchłaniają maksymalnie do 3 procent wody) i mrozoodporność. Rozpoznasz je po symbolu w kształcie płatku śniegu umieszczonym na opakowaniu.
Jeżeli projekt tarasu zakłada, że ma on się łączyć bezpośrednio z ogrodem czy trawnikiem, warto uwzględnić fakt, iż mimowolnie będzie się na nim gromadził piasek i inne zanieczyszczenia z podwórka. W tym przypadku poleca się wybierać płytki odporne na zarysowania, najlepiej o stopniu twardości wynoszącym 7 lub 8 w skali Mohsa. Idealny będzie dobrze zaimpregnowany klinkier, a także gresy techniczne bądź porcelanowe.
Na końcu należy zwrócić uwagę na bezpieczeństwo projektowanej nawierzchni. Jeżeli z tarasu mają korzystać osoby starsze, inwalidzi bądź małe dzieci, powinno się do minimum ograniczyć ryzyko poślizgnięcia się na kafelkach. Aby uchronić domowników przed kontuzjami, sięgnij po płytki reliefowane i ryflowane albo pokryte specjalnym antypoślizgowym szkliwem. Szukaj tych, które producenci zaliczyli do grupy oznaczonej numerem 13.
Gdy już wybierzesz odpowiednie płytki, zwróć uwagę, by do ich klejenia użyć elastycznej masy, a dylatacyjne szczeliny wypełnić uszczelniaczami o wysokim stopniu sprężystości. Przed każdą zimą szczeliny w posadzce zabezpieczaj też dodatkowo silikonowym impregnatem.
Na fali powrotu do naturalnych materiałów w budownictwie, rosnącą popularnością cieszą się ostatnio nawierzchnie z kamienia. Wspaniale sprawdzają się one do wykańczania tzw. tarasów ziemnych, powstających bezpośrednio na gruncie. Większość z nich jest niemal niezniszczalna, a dodatkowo posiada niezaprzeczalny urok, który potrafi dodać szyku nawet prostym i skromnym przestrzeniom. Najchętniej wybierana i zarazem najbardziej praktyczna jest w tym przypadku kostka granitowa. Z mrozem i deszczem dobrze poradzi sobie również bazalt. Kamienie takie jak piaskowiec, trawertyn czy marmur są już niestety bardziej wymagające. Do utrzymania ich w nieskazitelnym stanie konieczny jest dach tarasu i regularna impregnacja, gdyż nie wykazują one wystarczającej wytrzymałości na mróz czy opady. Dodatkowym minusem jest także wysoka cena kamiennych kostek.
Dużym zainteresowaniem cieszą się obecnie również drewniane tarasy, które potrafią stworzyć wyjątkowy klimat i naturalnie wpisać się w zieleń ogrodu. Ładnie się prezentują, nie absorbują ciepła promieni słonecznych, więc latem można chodzić po nich nawet boso i są stosunkowo bezpieczne w użytkowaniu. Niestety i one mają swoje wady. Należy do nich choćby nietrwałość, konieczność przeprowadzania regularnej konserwacji, trudności z utrzymaniem czystości czy skłonność do zmiany koloru pod wpływem słonecznego światła.
Jeśli już więc zdecydujesz się na wyłożenie tarasu drewnem, zwróć uwagę, by deski były wykonane z możliwie najbardziej twardego gatunku drzew. Z rodzimych zdecydowanie najlepszy będzie dąb (koniecznie zabejcowany lub zaimpregnowany) zaś z drzew egzotycznych – massaranduba, ipe lub bilinga. Same deski nie mogą być przy tym cieńsze niż 2 centymetry i muszą być układane na przygotowanych wcześniej legarach. Dodatkowym atutem desek będą podłużne żłobienia, które zmniejszają ryzyko poślizgnięcia się i pomagają odprowadzać wodę. Jednocześnie należy pamiętać, by podczas montażu pozostawiać pomiędzy deskami co najmniej półcentymetrowe szczeliny. W przeciwnym razie nie zapewnimy nawierzchni tarasu odpowiedniej wentylacji.
Alternatywą dla drewnianych desek mogą być panele tarasowe wykonane z PCV łączonego z innym elastycznym surowcem. W odróżnieniu od naturalnego drewna, są one wysoce odporne na działanie mrozu i ekspozycję na słońce. Nie wypaczają się ani nie pękają, a co więcej łatwo utrzymać je w czystości. Montaż takich paneli nie jest przy tym szczególnie trudnym przedsięwzięciem, gdyż opiera się na układaniu ich na gumowych podkładach bądź stworzonej wcześniej konstrukcji wsporczej. Poszczególne elementy docina się jedynie do odpowiedniego wymiaru i zespala przy użyciu specjalnych łączników.
Wizualną atrakcyjność tego rozwiązania możesz później podnieść, stosując elementy konstrukcyjne z drewna i szkła w samej zabudowie tarasu oraz umieszczając na nim meble i dekoracje z naturalnego drewna bądź wikliny.
Przeczytaj także: