Na fali docierających do nas inspiracji stylem śródziemnomorskim, tarasy z dachem z poliwęglanu lub szklane werandy chętnie bywają wykończone drewnem. Zwykle jest to drewniana podłoga, choć można sięgnąć po inne elementy aranżacyjne wykonane z drewna. Nic dziwnego – drewno to budulec ekologiczny, przyjemny w dotyku (jest ciepłe, ale nie nagrzewa się w słońcu) i naprawdę ładny. Jeśli i ty jesteś zainteresowany budową tarasu wykończonego drewnem i chcesz się upewnić, który gatunek drzewa sprawdzi się najlepiej oraz jakie parametry desek tarasowych okazują się w praktyce najbardziej optymalne, skorzystaj z naszych wskazówek popartych wieloletnim doświadczeniem.
Nawierzchnia tarasu może być zbudowana z desek o grubości od 19 do 26 milimetrów. Należy jednak pamiętać, że grubsze deski zawsze będą lepszym wyborem od tych cieńszych, gdyż są znacznie bardziej wytrzymałe i pozwalają ograniczyć liczbę użytych do ich mocowania legarów, a co za tym idzie, obniżyć koszty montażu. Długość desek – w zależności od wielkości budowanego tarasu – powinna wynosić od 2 do 5,5 metra, zaś szerokość od 9 do 15 centymetrów. Warto w tym miejscu zauważyć, że w przypadku drewna egzotycznego droższe są deski o większej szerokości, zaś cena drewna krajowego rośnie wprost proporcjonalnie do długości desek. Wilgotność tego typu materiałów nie powinna przekraczać 30%. Jeśli zaś chodzi o ich przekrój, ze względów estetycznych warto wybierać deski wyprofilowane w taki sposób, by po ich zamontowaniu wkręty pozostawały niewidoczne.
Największym dylematem bywa wybór odpowiedniego gatunku drewna. Rodzime drewno kusi niewygórowaną ceną i pięknym wyglądem, uzyskanym dzięki jedynemu w swoim rodzaju rysunkowi słojów. Niestety jest ono zazwyczaj miękkie i wysoce nasiąkliwe, przez co chętnie zasiedlają je rozmaite mikroorganizmy, grzyby a nawet owady. W efekcie zaczyna się wyginać i butwieje. Taki los spotyka przede wszystkim deski bukowe i olchowe. Aby nie dopuścić do przedwczesnego zniszczenia tarasu, warto zatem postawić na najbardziej wytrzymałe gatunki krajowego drewna i wybrać dostosowany do potrzeb sposób impregnacji.
Wśród krajowego drewna zdecydowanie najlepiej sprawdzą się deski sosnowe i świerkowe zaimpregnowane metodą próżniowo-ciśnieniową. Godne polecenia są również impregnowane specjalnymi olejami bądź bejcowane deski dębowe, jesionowe i modrzewiowe. Te ostatnie wyróżnia oryginalna, ciepła kolorystyka, która nadaje im wyjątkowy charakter trochę w stylu vintage. Należy jednak nadmienić, iż modrzew wymaga odpowiedniego przygotowania do obróbki, w przeciwnym razie szybko pojawi się na nim żywica.
Niezależnie od tego, jaki gatunek rodzimego drewna wybierzesz, sprawdzi się ono przede wszystkim pod osłoną dachu tarasu. Jeżeli twoim marzeniem jest strefa wypoczynkowa w formie odkrytego podestu albo taras zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie zbiornika wodnego (takiego jak basen czy ogrodowe oczko), zastanów się więc nad deskami z drewna egzotycznego.
Deski wykonane z egzotycznego drewna są droższe od drewna z Polski, ale wykazują wyższą od nich odporność na paczenie, ścieranie i rozmaite mechaniczne uszkodzenia. Wszystko dzięki ich zwartej strukturze i stosunkowo wysokiej twardości, a także za sprawą dużej ilości żywic, garbników i olejków, jakimi są nasączone. Owe naturalne właściwości pozwalają im przetrwać nawet kilkadziesiąt lat bez konieczności impregnacji. Mimo to zwykle pokrywa się je olejowymi preparatami do drewna i to nawet dwa razy do roku, gdyż wystawione na deszcz i śnieg, szarzeją. Deski te nie posiadają z reguły tak wysublimowanych rysunków słojów, jak materiały z drzew rodzimych, ale cechuje je ciekawa kolorystyka – od stłumionej żółtawej bieli, przez odcień oliwki i ciemną czerwień, aż po głębokie brązy. Za najbardziej trwałe gatunki drzew egoztycznych uchodzą: ipe (znane też pod nazwą lapacho, porównywane stopniem twardości do betonu), massaranduba, tek, jatoba, bangkirai, sapele, cumaru i bilinga. Nie poleca się natomiast desek wykonanych z samby, gdyż łatwo wypaczają się pod wpływem wilgoci.
Warto wiedzieć, że to, co w zakresie trwałości egzotycznego drewna jest jego zaletą, w niektórych okolicznościach potrafi być wadą. Zawarte w części z nich organiczne substancje konserwujące mogą być na przykład wypłukiwane przez deszcz i wywoływać korozję bądź odbarwiać stykające się z nimi materiały. Nie można też zapominać o charakterystycznej dla drzew egzotycznych łupliwości, która sprawia, że przy montażu desek niewskazane jest używanie gwoździ. Znacznie lepiej sprawdzają się tu wkręty umieszczane w nawierconych uprzednio otworach bądź specjalistyczne kleje.
Do wykładania tarasu egzotycznym drewnem poleca się wybierać to zaopatrzone w ryfle, czyli wykonane mechanicznie, podłużne żłobienia. Skutecznie zabezpieczą one nawierzchnię przed gromadzeniem się wody, a jednocześnie będą działały antypoślizgowo. Jeżeli na sercu leży ci właściwe gospodarowanie leśnymi zasobami, przydatna okaże się ponadto informacja, czy kupowane drewno posiada certyfikat Forest Steward Council (FSC). Ta międzynarodowa organizacja sprawdza warunki pozyskiwania drzew do produkcji desek, a jednocześnie upewnia się, czy w czasie obróbki nie zostały one wymieszane z drewnem niskiej jakości nieznanego pochodzenia.
Zobacz także: