Budowa werandy czy zabudowa tarasu nie zawsze przebiega zgodnie z naszymi wyobrażeniami i wstępnymi założeniami. Zdarza się, że na którymś z etapów montażu popełniamy błąd, który w konsekwencji przyczynia się do przedwczesnego niszczenia budowli i zmusza nas do przeprowadzenia kosztownego remontu. Opisujemy błędy przy budowie tarasów i podpowiadamy, jak ustrzec się przed podobnymi pomyłkami, by przez długie lata cieszyć się posiadaniem solidnej i funkcjonalnej przestrzeni na zewnątrz domu!
Częstym błędem jest zespajanie fundamentu tarasu z fundamentem domu. Zwykle dochodzi do niego na skutek pominięcia tego szczegółu na poziomie samego projektu. Reperkusje takiej pomyłki mogą niestety okazać się poważne. Prowadzi ona bowiem do przerwania ciągłości izolacji termicznej domu, a niekiedy nawet do nierównomiernego osiadania i pękania fundamentów, co jest wywołane różnicą w obciążeniach i naprężeniach obu części. By uniknąć tego problemu, należy wykonać dylatację o szerokości około 1 centymetra w betonowym podłożu oraz w warstwie płytek tarasowych, a także oddzielić taras od ścian budynku dwucentymetrową szczeliną, wypełniając ją elastycznym materiałem.
Dosyć powszechnym błędem konstrukcyjnym jest także zadaszenie tarasu nie uwzględniające odpowiedniego odprowadzania wody deszczowej. Szklana weranda czy taras z poliwęglanu powstające przy ścianie budynku powinny posiadać dach ze spadkiem w kierunku od budynku, nachylony co najmniej pod kątem 5 stopni (odpowiada to 10-12 centymetrom spadku na każdy metr bieżący). W przypadku, gdy mamy do czynienia z dachem płaskim, musimy uwzględnić w konstrukcji pas nadrynnowy z rynną oraz rurę spustową na krawędzi.
Innym problemem jest zastosowanie betonu niskiej jakości, narażonego na działanie mrozu. By mieć pewność, że unikniesz kłopotów z tarasem u samych podstaw, zwróć uwagę, by zastosowany beton był nienasiąkliwy i dopilnuj, by nie powstały na nim rysy lub pęknięcia. Osiągniesz to, wybierając mieszankę kruszywa o różnym uziarnieniu (dzięki temu w materiale nie powstaną puste przestrzenie) oraz dodając do mieszanki minimalną konieczną ilość wody. Przez pierwsze dni od wylania betonu, należy ponadto delikatnie go zraszać, aby utrzymać go w optymalnej wilgotności. Zapobiegniesz w ten sposób jego gwałtownemu obkurczaniu się i tworzeniu się szczelin.
Nasz domowy azyl zabezpiecza przed niszczycielskim działaniem wody deszczowej i wilgoci nie tylko dach tarasu i odpowiednio dobrany beton, ale także izolacyjna warstwa podpłytkowa. Wielu monterów popełnia niestety błędy przy jej układaniu, sprawiając, że staje się nieszczelna. Gdy jest wykonywana z folii, robotnicy częstokroć stąpają w trakcie montażu bezpośrednio po niej, uszkadzając jej delikatną strukturę.
Problemów nastręcza także ułożenie izolującej folii na zakład i nie zabezpieczenie jej klejem. Nie chroni to bowiem konstrukcji przed wodą podciąganą z gruntu, a w konsekwencji prowadzi do erozji i niszczenia nawierzchni tarasu. By zatem mieć pewność, że odizolujesz wody gruntowe i opadowe w pożądanym stopniu, zdecyduj się na warstwę izolacyjną z papy i uszczelnij ją klejem, a jej krawędzie wywiń na ściany budynku na wysokość cokoliku. Nie zapomnij o doszczelnieniu masą silikonową połączeń pomiędzy cokolikiem a posadzką i słupkami ewentualnej balustrady.
Zdarza się, że płytki ceramiczne na tarasach są układane na nieregularnych „plackach” kleju, przez co w pustych przestrzeniach gromadzi się woda, która następnie zamarza i rozsadza okładzinę. By tego uniknąć, układaj zaprawę ciągłą warstwą, używając pacy zębatej, a każdą płytkę mocno dociskaj do podłoża. Jeżeli płytki są wyjątkowo duże i nie jesteś w stanie szczelnie wypełnić pustej przestrzeni pod nimi, wybierz zaprawę o rzadszej formule i nakładaj ją jednocześnie na płytki i podłoże.
Jeśli twój taras ma płynnie łączyć się z ogrodem, a do zielonej przestrzeni powiodą poprowadzone z niego schodki, zawczasu zadbaj o to, aby nie były one zbyt strome. Najwygodniejsze są stopnie o wysokości 15-16 centymetrów, pokryte antypoślizgową nawierzchnią. Projektując je w taki sposób, uchronisz bliskich przed urazami, gdy zrelaksowani, w poczuciu beztroski, będą zbiegać z tarasu, by nacieszyć zmysły wszystkimi kolorami ogrodu.
Zobacz także: