Jeżeli marzysz o tarasie, który byłby ważną częścią twojego domu i ulubioną strefą wypoczynkową całej rodziny, powinieneś zaplanować jego formę i położenie już na etapie projektowania budynku. Kształt bryły domu przesądzi bowiem o możliwościach usytuowania tej części relaksacyjnej, jej wielkości oraz sposobie połączenia z ogrodem, a także o opcjach zabudowy tarasu czy jego zadaszenia. Zastanów się więc, czy interesuje cię szklana weranda, taras z zadaszeniem z poliwęglanu, oranżeria czy też otwarta przestrzeń, osłonięta wyłącznie markizą lub ramionami domu i wybierz projekt, który najlepiej spełni twoje oczekiwania. Rodzaje tarasów – poznaj 7 najczęściej spotykanych typów.
O typie tarasu warto zadecydować już na etapie projektu, kiedy mamy największe możliwości jego usytuowania względem bryły. Oto 7 najczęściej spotykanych wariantów:
Głęboki podcień to chętnie wybierana lokalizacja tarasu, która sprawdza się szczególnie w sytuacji, gdy powierzchnia działki wokół domu jest niewielka. Nie wymaga on bowiem rozbudowywania budynku wszerz, a co więcej w naturalny sposób rozwiązuje problem dachu tarasu, gdyż automatycznie zostaje nim dach drugiej kondygnacji domu. Podobnie rzecz ma się z oświetleniem tak pomyślanej strefy wypoczynkowej. By je zamontować, wystarczy doprowadzić instalację elektryczną do stropu albo zewnętrznych ścian budynku, w których umieszcza się kinkiety. Korzystający z takiego tarasu domownicy są przy tym osłonięci od wiatru. Jeśli zaś jest on dodatkowo usytuowany w południowym skrzydle, mogą też opalać się w najbardziej pożądanych godzinach bez wystawiania leżaków poza jego obręb.
Cofnięte w głąb domu drzwi wejściowe albo przesuwne szklane drzwi, wiodące z salonu do ogrodu, w naturalny sposób wyznaczają miejsce na taras. Oczywiście tak umiejscowiona strefa wypoczynkowa tylko częściowo znajduje się pod dachem, przez co wymaga wykroczenia poza ramy budynku. Pozwoli za to na podzielenie tarasu na dwie części: zacienioną i nasłonecznioną. Jeśli jednak planujesz spędzać tam czas również w deszczowe lub wyjątkowo upalne popołudnia, będziesz musiał pomyśleć o dodatkowym zadaszeniu w postaci parasola bądź markizy. W przeciwnym razie pod stropem uda się zmieścić co najwyżej ławkę lub dwa składane krzesełka, a twoi domownicy lub goście nie będą mogli równocześnie korzystać z uroków tarasu.
To bardzo często spotykane położenie tarasu w domach w kształcie litery „L”, posiadających rozczłonkowaną bryłę. Pozwala ono na naturalne osłonięcie go od wiatru ścianami domu, a także na połączenie go z resztą domu dwoma wejściami – na przykład do salonu z jednej strony oraz do kuchni z drugiej. W zależności od upodobań domowników taras w ramionach domu może być dodatkowo zadaszony albo pozostać otwarty i służyć do wypoczynku w ciepłe, słoneczne dni.
Rodzaje tarasów, których kształt i wygląd zbliżają je do werandy lub ganku są bardzo popularne. Tak zorganizowana część wypoczynkowa przylega zwykle do kuchni albo salonu z przesuwnymi drzwiami i posiada osobne, poliwęglanowe, szklane bądź drewniane zadaszenie. Jednym z częstych elementów bywa balustrada oddzielająca taras od ogrodu i częstokroć wyposażona w wiodące do niego schodki albo przynajmniej w otwieraną bramkę. Ten typ tarasu można zabudować screenami by osłonić werandę przed słońcem, wiatrem i deszczem. Tak zaprojektowany taras stanowi miejsce idealne dla dziecięcych zabaw oraz rodzinnych lub przyjacielskich spotkań przy kawie.
Rzadziej spotykane są tarasy luźno powiązane z domem, usytuowane przy przeszklonych wykuszach, na podestach ze schodkami. Granice tak zaprojektowanej strefy rekreacyjnej z reguły pokrywają się z liniami zakreślonymi przez szklaną ścianę. Szczególnie, że urządzenie zaaranżowanego w ten sposób tarasu jest często przedłużeniem przylegającego do niego pokoju, gdyż dzięki wielkoformatowym szybom obie części pozostają widoczne zarówno z pozycji tarasu, jak i z wnętrza domu. Za zadaszenie może tu służyć rozwijana markiza albo duży ogrodowy parasol. Ten rodzaj tarasów będzie jednak prezentował się dobrze wyłącznie jako część naprawdę dużego domu o nowoczesnej, reprezentacyjnej bryle ze szkła.
Spotykany szczególnie w domach jednorodzinnych o wysokim podpiwniczeniu, stanowi raczej część domu niż ogrodu. Jego powierzchnia jest ograniczona wymiarami wysuniętego podpiwniczenia lub garażu, przez co funkcje, jakie ma spełniać muszą zostać określone już na etapie tworzenia projektów. Jego zaletą jest fakt, iż zapewnia mieszkańcom pokojów na piętrze dostęp do świeżego powietrza bez konieczności schodzenia do ogrodu. Wyglądem przypomina jednak bardziej duży balkon i wymaga wytrzymałej balustrady oraz odpowiednich zabezpieczeń izolacyjnych w warstwach podłogi.
Ten typ tarasów spotyka się głównie w domkach letniskowych, przeznaczonych pod wynajem dla wielu nieznających się lokatorów. Pozwalają one wykorzystać wnękę – powstałą na skutek budowy balkonu na piętrze – do wydzielenia pod nim dwóch stref: zacienionej i nasłonecznionej. Ta pierwsza jest zwykle niewielka i obejmuje wyłącznie mały stolik kawowy lub stół jednym bokiem przylegający do ściany. Tyle wystarczy jednak, aby w słoneczny dzień zjeść śniadanie lub obiad na świeżym powietrzu, podziwiając rosnące w donicach kwiaty i słuchając śpiewu ptaków.
Zobacz także: