Jednym z materiałów, jakie powinniśmy znać zastanawiając się nad samodzielnym wykonaniem zadaszenia werandy jest poliwęglan komorowy. Dobrze wygląda, przepuszcza światło, a przy tym jest wytrzymały, lekki i łatwo się go czyści. Ogromną zaletą przemawiającą za popularnością poliwęglanu komorowego jest również jego stosunkowo niska cena. Z poliwęglanu buduje się m.in. wiaty, czy dachowe świetliki oraz zadaszenie werandy DIY. Samodzielny montaż zadaszenia z poliwęglanu na takiej werandzie nie jest tak trudny, jak mogłoby się wydawać – zwłaszcza jeśli będziesz się kierować naszymi wskazówkami.
Zanim zdecydujesz się na werandę do samodzielnego montażu z zadaszeniem z poliwęglanu zaopatrz się w odpowiednie narzędzia. Upewnij się, że posiadane przez Ciebie środki pomocnicze i uszczelki są dostosowane do właściwości poliwęglanu. Wysoko rozciągliwe termicznie płyty poliwęglanowe wymagają separacji od konstrukcji poprzez zastosowanie uszczelek piankowych albo uszczelki S228, SD-12 bądź SD-13. Do cięcia arkuszy z poliwęglanu wykorzystaj piłę tarczową zakończoną drobnymi ząbkami lub piłkę ręczną prowadzoną pod niedużym kątem. W trakcie samego procesu cięcia płyta powinna być unieruchomiona i podparta jak najbliżej ostrza (zminimalizuje to naprężenie i wibracje materiału). Utworzone podczas cięcia ostre krawędzie oklejaj taśmą montażową. Podczas przycinania pojawi się też na pewno sporo pyłu i wiórów – możesz usuwać je przy użyciu odkurzacza. Górny brzeg szczelnie zamknij taśmą aluminiową lub nieprzepuszczalną taśmą HDPE. Dolny natomiast oklej filtrującą wersją taśmy HDPE. Tak zabezpieczone płyty będą barierą dla zanieczyszczeń, nie zaburzając przy tym naturalnej cyrkulacji powietrza w komorach. Ważne jest także dodatkowe wyposażenie w profil (aluminiowy lub poliwęglanowy) i uszczelnienie za pomocą silikonu krawędzi płyt osadzonych na elementach takich jak kalenice, wezgłowia czy okapy.
Otwory należy nawiercać w odległości co najmniej 40 mm od brzegu arkusza. Używaj do tego wierteł widiowych lub krętych wierteł do metalu. Pamiętaj, że wiercona płyta musi mocno przylegać do podłoża.
Gdy masz już docięte na wymiar płyty z gotowymi otworami, przychodzi czas na ich montowanie. Zacznij od sprawdzenia kąta nachylenia przyszłego dachu i upewnij się, że wyniesie on co najmniej 5°. Sprawdź również to, jak daleko będzie sięgać płyta wysunięta poza płatew okapową – prawidłowe odprowadzanie wody zagwarantuje nam wysunięcie jej nie dalej niż na 6 cm. Jeśli wszystko się zgadza, zdejmij folię maskującą przyklejoną po obu stronach płyty. Rób to ostrożnie, zachowując część osłonki na około 50 mm od krawędzi formatki. Informacja o filtrach UV umieszczona na płycie powinna być skierowana na zewnątrz tarasu.
To jeden z trudniejszych etapów – rób go ostrożnie, dbając o odpowiednią głębokość (co najmniej 20 mm) i układając żeberka zgodnie z kierunkiem spadku dachu. Ważne jest, żeby pamiętać o tym, by przynajmniej jedno żebro umieścić i zacisnąć bezpośrednio w profilu systemu nośnego. Nie mocuj też kolejnych płyt zbyt sztywno, ponieważ ograniczyłoby im to swobodę dylatacji, doprowadzając do utworzenia się brzydkich wybrzuszeń. Postaraj się zachować luz dylatacyjny o wartości 3,5 mm na każdy metr długości lub szerokości płyty. W miejscach wystawionych na silne podmuchy wiatru oraz na płatwiach okapowych umieść co 50 cm poliamidowe podkładki grzybowe. Na koniec usuń resztę folii z płyt.
Zobacz także: